Draco marinus (Épernay, BM, Inc. 3017)
[α] TC nat.6, 15, 1-8
Ex Libro de naturis rerum2philologieLe texte de Thomas de Cantimpré n’est que légèrement modifié. L’information concernant la morsure de l’animal a cependant été déplacée, tandis que la dernière phrase n’a pas été transcrite, sans doute parce que Thomas de Cantimpré citait Pline, dont le texte est donné dans l’operatio A.. [α] Draco marinus est monstrum crudelitate horridum. Instar draconis terrestris in longitudine extenditur. Alis caret. Caudam habet tortuosam, caput secundum magnitudinem3apparatmagnitu 1491. corporis parvum, sed hiatum oris horridum, squamas4apparatsquamis 1491 Prüss1. et cutem duram5apparatduras 1491 Prüss1 1536.. Pinnas6apparatpinnam 1491 Prüss1 1536. autem habet pro alis, quibus utitur in natando. Uno impetu magna maris spatia transcurrit, et hoc potius robore virium quam remigiis pinnarum7philologieOn trouve le syntagme remigio alarum dans Verg. Aen. 1, 301 ; Lucr. 6, 43.. Pestifer est hominibus8apparatomnibus VBd. et etiam piscibus morsus ejus : mortem enim infert.
[β] Isid. orig.12, 6, 429sourcesDraco marinus aculeos in branchiis habet ad caudam spectantes ; qui dum percusserit, quaqua ferit, uenenum fundit, unde et uocatus.
Isidorus. [β] Draco marinus [est]10apparatest add. 1491 Prüss1 1536. in branchiis aculeos habet ad caudam spectantes. Qui dum percusserit, quaqua11apparatquaque 1491 Prüss1 quocumque 1536. ferit, venenum fundit ; unde et vocatus est12philologieL’information remonte sans doute à un emprunt à Plin. nat. 32, 148..
Notes d’apparat :
3. magnitu 1491. |
4. squamis 1491 Prüss1. |
5. duras 1491 Prüss1 1536. |
6. pinnam 1491 Prüss1 1536. |
8. omnibus VBd. |
10. est add. 1491 Prüss1 1536. |
11. quaque 1491 Prüss1 quocumque 1536.
Notes philologiques :
2. Le texte de Thomas de Cantimpré n’est que légèrement modifié. L’information concernant la morsure de l’animal a cependant été déplacée, tandis que la dernière phrase n’a pas été transcrite, sans doute parce que Thomas de Cantimpré citait Pline, dont le texte est donné dans l’operatio A. |
7. On trouve le syntagme remigio alarum dans Verg. Aen. 1, 301 ; Lucr. 6, 43. |
12. L’information remonte sans doute à un emprunt à Plin. nat. 32, 148.
Notes de source :
9. Draco marinus aculeos in branchiis habet ad caudam spectantes ; qui dum percusserit, quaqua ferit, uenenum fundit, unde et uocatus.