Source de référence : Hortus sanitatis : Livre IV, Les Poissons, CatherineJacquemard, BrigitteGauvin, Marie-AgnèsLucas-Avenel, Presses universitaires de Caen, Caen, 2013consultable en ligne

Murix (Valognes, BM, R 99)

1. VB, SN, 17, 73, 1
[α] Isid. orig. 12, 6, 50*
[β] TC, nat. 7, 54, 5-7*
Isidorus. [α] Murixa est cochlea maris ab acumine et asperitate dictaa’. Quae alio nomine conchiliumbb’ dicitur, eo quod circumcisac ferro lacrimas purpurei coloris emittat, ex quibus purpura tingiturd ; et inde ostrumc’ appellatum est, quod haec tinctura ex humore testae elicitur. [β] Mutianuse autem tradit muricemechineumd’.
2. VB, SN, 17, 73, 2
[γ] TC, nat. 7, 54
Plinius libro IXe’. [γ] Muricesconchae marinae sunt, quae latent circa canis ortum tricenisf diebus et statuto tempore exeunt. Pretiosum liquoremg tingendis vestibus in mediis faucibus habent utilem, sed is color in sola vena candida reperitur, reliquum vero corpus sterile est. Vivis quoque tantum hic color exprimitur, quia morientes cum vita succum evomunt. Non habent sphaericumh os neque rotundum neci in angulos prodeunte rostro, sedj ad conchae modum utroque latere clauditur.
3. VB, SN, 17, 73, 3
[δ] Plin. nat. 9, 160*
[ε] Plin. nat. 9, 164*
Idem in eodem. [δ] Animalia marina quae sunt durae testae, ut murices aut purpurae, salivariokf’ lentorelg’ proveniunt, sicut acescentemh’ humorei’ culices, atque spuma maris incalescente cum admissus est imber. [ε] Et hae pariunt in vere.