Source de référence : Hortus sanitatis : Livre IV, Les Poissons, CatherineJacquemard, BrigitteGauvin, Marie-AgnèsLucas-Avenel, Presses universitaires de Caen, Caen, 2013consultable en ligne

Pagrus, pavus, pecten et perca (Épernay, BM, Inc. 3017)

1. VB, SN, 17, 78, 1
[α] Isid. orig. 12, 6, 22*
Isidorus. [α] Pagrus piscis est quem Graeci fagrum ideo nuncupant, quod duros dentes habeat, ita ut ostreis in mari alatur.
2. VB, SN, 17, 78, 2
[β] VB, SN, 17, 78, 2
Actor. [β] Pagrus et ipse est dentixa, de quo dictum est superius.
3. VB, SN, 17, 78, 3
[γ] Plin. nat. 9, 57*
Plinius libro nono. [γ] Omnes quidem pisces praegelidam hiemem sentiunt, sed maxime qui lapidem habere in capite aestimanturb, ut lupi et pagri. Cumque asperae fuerint hiemes, multi ex eis caeci capiuntur, sicut de lupo marinoc dictum est superius.
4. VB, SN, 17, 78, 4
[δ] TC, nat. 7, 65, 1-3
Ex Libro de naturis reruma’. [δ] Pavus maris dictus est a pavone volucre, quoniam eid similis est in coloribus : dorso enim et collo pictus est colore diverso.
5. VB, SN, 17, 78, 4
[δ] compil.
[ε] TC, nat. 7, 63
Ine eodem libro ut suprab’.[ε] Pectines maris armantur unguibus, lucent in tenebris ignium more ; in magnis frigoribus et magnis aestibus reconduntur, quia temperatum aerem eos haberef oportet, ut vivant, cum excessum passionumg in elementis ungues eorum non pati valeant.