CopierCopier dans le presse-papierPour indiquer l’adresse de consultation« Albertus Magnus - De animalibus liber XXIV.  », in Bibliothèque Ichtya, état du texte au 08/09/2024. [En ligne : ]
CopierCopier dans le presse-papierSource de référence
Albert Le Grand, Albertus Magnus, De animalibus, libri XXVI. Nach del Cölner Urschrift, Hermann Stadler (éd.), Münster, Aschendorff (Beiträge zur Geschichte der Philosophie und Theologie des Mittelalters ; 16), 1920.

<17. Hahane>

Source : TC, De ahune (6, 3).
1. [α] Arist. HA, 591 b 1-2 MS1sources[…] Et fastaroz est magis gullosus quam alii pisces et precipue quod dicitur hahune et occultans suum caput comedit carnem. Albert le Grand résume le passage pour lequel Thomas de Cantimpré a suivi Aristote, et abandonne la moralisation.
[β] Arist. HA, 591 b 7-8 MS2sourcesEt sepe inflat ventrem suum piscis qui dicitur hahanie et eicit ab eo alios pisces quoniam venter eius pervenit ad os et non habet stomachum.
[γ] Arist. HA, 591 b 1-4 MS3sources[...] et propter hoc extenditur venter suus [...] et cum habuerit timorem, abscondit caput suum in suo corpore [...].
[δ] AM
[ε] Arist. HA, 591 b 5 MS4sources […] et occultans suum caput comedit carnem.
17. [α] Hahane animal est marinum, omnibus marinis gulosius, [β] quod stomachum distinctum dicitur non habere ; [γ] praedam capit et totus cibus eius in pinguedinem convertitur ; et ideo ultra modum ventre dilatatur. Hoc animal, periculum timens, pinguedinem et pellem super caput suum reduplicat [δ] sicut hericius caput abscondens ; [ε] et si multo tempore causa timoris remaneat, parte carnium suarum comesta sustentatur donec periculum abscedat.

Notes de source :

1. […] Et fastaroz est magis gullosus quam alii pisces et precipue quod dicitur hahune et occultans suum caput comedit carnem. Albert le Grand résume le passage pour lequel Thomas de Cantimpré a suivi Aristote, et abandonne la moralisation. | 

2. Et sepe inflat ventrem suum piscis qui dicitur hahanie et eicit ab eo alios pisces quoniam venter eius pervenit ad os et non habet stomachum. | 

3. [...] et propter hoc extenditur venter suus [...] et cum habuerit timorem, abscondit caput suum in suo corpore [...].  | 

4.  […] et occultans suum caput comedit carnem.