Source de référence : Alexandre Neckam, De naturis rerum libri duo with the poem of the same author, De laudibus divinae sapientiae, T.Wright (éd.), Londres, Longman, 1863, p. 141-158

Cap. XLI

De murena

1. [α] Bas. hex. 7, 5,11*
Quanta sit gulae ambitio docet murena, quae inter delicia mensae jam reputatur. [α] Refert Basilius viperam sibilo blandienti ab aquis murenam vocare, usque dum coeant. Sed quid ? Nonne viperam sapiet proles ejus ? Adde quod ideo libentius murena potentes vescuntur, ut vino in multa quantitate sumpto sibi mederi compellantur, tanquam inviti. Immo et medici nonnulli physicis astruere laborant rationibus, quod murena cibus sit sanissimus. Sed in hac parte ingeniosi sunt, dum aliorum aegritudinem sibi in lucrum cedere conspiciunt. Dum forma murenae maculis respersae conspicitur, nonne viperae germana videri videtur ? Horrorem multis generat color cum formae dispositione.
2. [β] Isid. orig. 12, 6, 43*
[β] Murenam inquit Isidorus tantum esse foemini sexus tradunt, et concipere a serpente ; ob id a piscatoribus, tanquam a serpenta, sibilo vocatur et capitur. Animam eam in cauda habere certum est ; nam capite percusso vix eam interimi, cauda statim exanimari.