Source de référence : Thomas de Cantimpré, Thomas Cantimpratensis, Liber de natura rerum, Editio princeps secundum codices manuscriptos, H.Boese (éd.), Berlin – New York, Walter de Gruyter, 1973

XXIII. De focha.

1. [α] Exp.  5, 14*
[β] Arist. HA, 608 b 22-25 MS*
[γ] TC?
[δ] Arist. HA, 608 b 25 MS
[ε] TC
[α] Focha bos marinus, ut dicit Experimentator, animal fortissimum in suo genere. [β] Non mutat de facili locum suum, sed sic semper manet, ubi eum natura condiderit. Animal animosum et iracundum est, nec tamen ad alia animantia, sed suis domesticis. Aristotiles : Pugnat enim semper cum femina sua, quoadusque interficiat eam. Interfectam vero ejicit a loco [γ] et superducit aliam. Nec sic cessat superducere feminas, quoadusque contingat eum propria morte defungi vel a femina sua superatum interimi. [δ] Hujus pernicie aemuli filii [ε] vivunt rapinaa’.
2. [ζ]  Kyr. 2, Φ*
|| [ζ] Focha, ut dicit liber Kyrannidarum, manus habet ut hominis et faciem vitulib’. ||