Source de référence : Thomas de Cantimpré, Thomas Cantimpratensis, Liber de natura rerum, Editio princeps secundum codices manuscriptos, H.Boese (éd.), Berlin – New York, Walter de Gruyter, 1973

XXVIII. De ipothamoa.

1. [α] JV, Or. 88*
[β] Plin. nat. 8, 95*
[β] Sol. coll. 32, 30*
[γ] JV, Or. 88*
[δ] Sol. coll. 32, 31*
[ε] Plin. nat. 8, 95*
[ζ] Sol. coll. 32, 31*
[η] JV, Or. 88*
[θ] Plin. nat. 8, 95*
[ι] Plin. nat. 11, 227*
[κ] Plin. nat. 8, 96*
[α] Ipothamusb, ut dicit Plinius, belua similiter in Nilo flumine habitat. In terra nascitur. In aquis et in terra aequaliter potens est. Est autem plerumque major elephantibus. Rostrum habet resupinum, ungues bifidas, caudam tortuosam, dentes prurigineosa’ [β] et aduncos aprorum dentibus similes ; [γ] dorso vero et hinnitu veluti equus. Noctibus segetes depascit, ad quas pergit quasi retrogradiens, ut fallente vestigio revertenti nullae parentur insidiae. [δ] Haec bestia cum nimia satietate distenditur, arundines recenter caesas avidissime petit [ε] vel spinarum acumina interque ea diu volutatur, quoadusque earum incisionibus vena quaedam in crure vulneretur, ut minutione sanguinis maceretur. [ζ] Libentius prae ceteris partibus corporis in pedibus vulnera recipit. Plagam vulneris diligenter curat, quoadusque vulnus in cicatricem ducatur. [η] In partibus Indiae praecipue reperiuntur. [θ] Dorso impenetrabilis est, nisi cum aqua madet. [ι] Ex ejus cute tornantur hastae. [κ] Hanc beluam cum quinque cocodrillis Scaurus Romanis lusibus intulit, ut dicit Plinius.