Copier dans le presse-papierPour indiquer l’adresse de consultation« Copier dans le presse-papierSource de référence, Ex Æliani Historia per Petrum Gyllius Latini facti, itemque ex Porphyrio, Heliodoro, Oppiano, tum eodem Gyllio luculentis accessionibus aucti libri XVI. De vi et natura animalium. Ejusdem Gyllii liber unus, De Gallicis et Latinis nominibus piscium, Lyon, apud Seb. Gryphium, 1533.
De Locusta. Cap. LXXII.
1. Locusta, Carabos Græce appellata, Astaci speciem similitudinemque gerit: ex pedibus quos utrinque quinque dentatos habet, postremi forcipibus armantur. Valde miror quosdam etiam doctos scripsisse ex AristoteleLocustis forcipes deesse, cum non semel Aristoteles aliter doceat: ejus dorsum quod ad caput pertinet, aculeis horret, quorum duo ferrea duritate tanquam cornua supra oculos eminent, nec minus duri: alii duo infra oculos ad horum tuitionem eriguntur: simul et inter aculeos, tanquam uvæ ex racemo longa radice nitentes, oculi foras eminent: os habet in parte supina, duobus dentibus buccam implentibus, munitum: in rostro bina flagella bene longa prætendit, quorum rostro vicina pars spinis horrida est, cætera caret aculeis: hujus cauda crustaceis obducitur vertebris violaceis, supinæ partes molli pelle vestiuntur. Locustam memoria nostra nominant Massilienses, et Ligures. Plinius tradit Elephantum locustarum nigrum genus, pedibus quaternis, bisulcis, brachiis duobus, duplici articulo, et forcipibus dentatis. Neapolitani genus quoddam crustatorum etiam nunc Elephantum vulgo nominant: sed hunc ne, an alium appellent, judicare non possum, cum piscem non viderim.