Source de référence : Marcus de Urbe Veteri, Liber de Moralitatibus, Girard J.Etzkorn (éd.), St. Bonaventure University, New York, 2005

<Cap. 11 : De escaro>

1. [α] Isid. orig. 12, 6, 30*
1. Vndecimo loco piscis ille, qui vocatur escarus, hujus est condicionis secundum Isidorum libro XII et Plinium. [α] Nam ruminare perhibetur solus inter pisces, escam habens, et ideo sic vocatur. Est vero multum ingeniosus, nam dum sentit se intrasse sportulam piscatoris, non fronte erumpit nec insertis uiminibus caput inserit, sed crebris caudae ictibus ex aduerso fores laxare incipit, atque ita retrorsum redit. Quem luctantem, si alius escarus forte uiderit exterius, ut erumpere satagentem adiuuet, caudam ejus in ore apprehendens prout potest, ipsum liberare et extrahere contendit.
2. [β]  Si, 9, 21*
[γ]  Pr, 18, 19*
[γ] Aug. epist. 130*
2. Significat cautelam quam debet homo habere in euadendo insidias proximorum et bonam societatem sive adiutorium sanctorum ad hoc ipsum Eccli. 9 : [β] Secundum virtutem tuam caue te a proximo tuo. Prou. 18 : [γ] Frater qui adiuuatur a fratre, quasi ciuitas firma. Augustinus Ad Probam : « Adsint boni homines quaecumque tristia leuigantur ».