Source de référence : Marcus de Urbe Veteri, Liber de Moralitatibus, Girard J.Etzkorn (éd.), St. Bonaventure University, New York, 2005

<Cap. 33 : De hippopatamo>

1. [α] Isid. orig. 12, 6, 21*
1. Trigesimo tertio loco piscis ille qui vocatur hippopatamus hujus est condicionis secundum Isidorum libro XII. Nam sic vocatus est eo « [α] quod sit equo similis dorso, iuba et hinnitu, rostro resupinato aprinis dentibus, cauda tortuosa, ungulis binis; die in aquis commoratur, nocte segetes depascitur; hunc Nilus gignit ».
2. [β]  Jb, 39, 19*
2. Significat praedicatorem evangelicum assimilatum equo, secundum Gregorium super illud Iob 29* : [β] Numquid praebebis equo fortitudinem, aut circumdabis collo ejus hinnitum ? Qui quidem praedicator evangelicus, more hujus piscis similitudinem habentis cum equo, debet habere dorsum subiectionis votivae, iubam desideriorum multiplicium patriae, hinnitum exclamationis evangelicae, rostrum resupinatum a primis dentibus per austeritatem abstinentiae sacrae, caudam tortuosam per cautelam perseverantiae, ungulas binas per duplicem zelum caritatis geminae, sive vitae et doctrinae, die vero in aquis, id est in populis aedificandis debet commorari, nocte contemplationibus refici debet, nihilominus in Nilo Scripturae sanctae sapientialiter gigni et enutriri ut ad omnia quae dicta sunt perficienda valeat. Haec omnia inveniuntur fuisse in apostolo Petro, ut patet ex Actibus apostolicis et maxime valde habetur in Itinerario*. Similiter suo modo in beato Hieronymo et Ambrosio, sicut patet ex eorum gestis.