Source de référence : Marcus de Urbe Veteri, Liber de Moralitatibus, Girard J.Etzkorn (éd.), St. Bonaventure University, New York, 2005

<Cap. 12 : De congruo sive polypo>

1. [α] Isid. orig. 12, 6, 44*
[β] Bas. hex. 7, 3, 10*
1. Duodecimo loco piscis ille, qui vocatur congruus sive polypus, hujus condicionis est secundum Isidorum et Plinium et Basilium in Hexaemeron. [α] Nam multipes et plures nexus habens, est ualde ingeniosus in solertia acquirendi escam. Nam cibum in hamo appetens, sed aculeum timens et cauens, non morsu, sed suis pennulis hamum complectitur, et non prius ipsum dimittit quam escam circumroserit. Tantae etiam calliditatis est fraudulentus et furax polypus, ut dicit Basilius, quod [β] cum aliquid saxum cinnibus porrectis amplectitur, illius assumit colorem multique pisces illic imprudenter allapsi, uelut ad petram simpliciter se trahentes decipiuntur facile sui captionem maligno polypodi protinus exhibentes.
2. [γ] Bas. hex. 7, 3, 11-12*
2. Secundum eundem Basilium significat illos qui « solertissimi circa saecularia lucra [γ] mentis uarietate mutantur nec in uno proposito perdurantes, alios atque alios se demonstrant, pudicitiam cum castis, luxuriam cum luxuriosis exercentes, et omnino ut cuiuscumque mens fuerit, ita proprios aptantes mores. Quos etiam uitare difficile est propter nequitiam quae in simulatione latet, hujusmodi homines rapaces sive raptores Dominus appellavit, Matth. 7, se simplices oues fingentes ». Huc usque Basilius in Hexaemeron.