Source de référence : Marcus de Urbe Veteri, Liber de Moralitatibus, Girard J.Etzkorn (éd.), St. Bonaventure University, New York, 2005

<Cap. 15 : De dentice>

1. [α] Isid. orig. 12, 6, 23*
1. Quinto decimo loco pisces ille qui vocatur dentix hujus est condicionis ut dicit Isidorus libro XII. Nam dentes habet fortissimos, ita ut in mari ostreis nutriatur, unde et « [α] dentix pro granditate et fortitudine et multitudine dentium appellatur ».
2. [β]  Jb, 40, 18*
[γ]  Jb, 41, 5*
[δ]  Jb, 41, 14*
[ε]  Jb, 41, 11-12*
2. Significat diabolum qui est tantae temeritatis et tentationum uiolentarum et acutarum multiformitatis, ut non solum subiectos uel infirmos, sed etiam praelatos et perfectos et in fide constantissimos quandoque inuadat et eorum perditionibus pascatur, Iob 40 : [β] Absorbebit fluuium, et non mirabitur; habet enim fiduciam quod influat Iordanis in os ejus. [γ] Per gyrum dentium ejus formido. [δ] Membra carnium ejus cohaerentia sibi. [ε] De naribus ejus procedit flamma. Halitus ejus prunas ardere facit. Exemplum ponit Cassianus in libro De collationibus patrum de sancto sene qui seruierat Deo quinquaginta annis et tandem procurante diabolo et tentante et dante ei uidere quod ad tantam gratiam peruenerat quod casus ab alto non nocerat ei, praecipitavit se in puteum et mortuus est*.