Source de référence : Hortus sanitatis : Livre IV, Les Poissons, CatherineJacquemard, BrigitteGauvin, Marie-AgnèsLucas-Avenel, Presses universitaires de Caen, Caen, 2013consultable en ligne

Capitulum XIIa

Barchora

Barchora (Épernay, BM, Inc. 3017)

1. VB, SN, 17, 102, 1
[] compil.
[α] TC, nat. 6, 5
Albertusb in libro ut supraa’.[α] Barchora est animal marinum habens orificium prae omnibus animalibus fortissimum. Nam et lapidem si in ore suoc acceperit, eum frangit. Haecd quandoque ad ripas exit et herbas depascit. Et quando oportet, in aquam revertitur ibique submergitur ne cutis dorsi ejus a sole exsiccetur et ad nutum debitum deflectere se non possit. Pisciculos quoquee comedit et per illos deprehenditur. Piscatores namque pisciculosf parvos vivos filo consutos in mare projiciunt. Qui dum effugere non valent, sed insimul fluitant, animalis praedicti morsibus patent. At ipsum animal, dum unum post alium transglutire laborat, interim occupatumg deprehenditur.