Source de référence : Hortus sanitatis : Livre IV, Les Poissons, CatherineJacquemard, BrigitteGauvin, Marie-AgnèsLucas-Avenel, Presses universitaires de Caen, Caen, 2013consultable en ligne

Capitulum Va

Aspidochelonb et aurata

Aspidochelon et aurata (Épernay, BM, Inc. 3017)

1. VB, SN, 17, 33, 1
[α]  Physiol. B 24, 1-8*
[β] compil.
[γ]  Physiol. B 24, 1-8
[δ] compil.
[ε]  Physiol. B 24, 1-8
[ζ]  Physiol. B 24, 11-13*
Physiologus. [α] Aspidochelonc Graece dicitur belua quaedam in mari quae Latine dicitur aspido testudo. Est autem cetus magnus habens super corium suum tamquam sabulum quod est juxta litus maris. Unde plerumque, elevato dorso suo super undas, a navigantibus nihil aliud creditur esse quam insula. Itaque applicantes dentesd super eame, alligant navesa’, accendunt focos ad coquendos cibos. Illef vero, ubi sentit odorem [β] et calorem g[γ] ignis, [δ] moveth se a loco, et sic [ε] mergit naves in profundum. [ζ] Alia quoque hujus beluae natura haeci est : quando esurit, aperit os suum et quasi quemdam odorem bene olentem exalat de ore suo ; quem sentientes minores pisces confluunt in os ejus ; quod ut impletum fuerit, claudit et eos transglutit.
2. VB, SN, 17, 33, 1
[ζ] compil.
[η] Isid. orig. 12, 6, 6*
Idemjb’. [η] Aurata dicitur ex eo quod in capite suo auri coloremkc’ habet.