Source de référence : Hortus sanitatis : Livre IV, Les Poissons, CatherineJacquemard, BrigitteGauvin, Marie-AgnèsLucas-Avenel, Presses universitaires de Caen, Caen, 2013consultable en ligne

Capitulum LXIIa

Monachus marinus et monoceron

Monachus marinus et monoceron (Épernay, BM, Inc. 3017)

1. VB, SN, 17, 120, 1
[α] TC, nat. 6, 34
Ex Libro de naturis reruma’. [α] Monachi maris dicti sunt quia caput habent in modumc monachi recenter rasi, coronam desuper rasam et candidam et circulum in modum crinium super loca aurium. Faciem tamen non habet in toto similem homini, quia nasum habet pisci similem et os naso continuum. Ceterum in inferioribus habet formam piscis. Hoc monstrum hominesd super ripas maris ambulantes libenter allicit et coram eis super aquas ludit : quod si hominem admirantem propinquare viderit, appropinquat et ipse et, si datur facultas, hominem rapit et trajicite in profundum, sicque carnibus ejus satiatur.

Operationes

2. VB, SN, 17, 120, 1
[α] compil.
[β] TC, nat. 6, 35
A. Inf eodem libro ut suprab’. [β] Monocerong est monstrum marinum, habens in fronte cornu maximum, quo naves obvias penetrare possit ac destruere et hominum multitudinemh perdere.
3. VB, SN, 17, 120, 1
[γ] TC, nat. 6, 35
B. [γ] Sed in hoc pietas Creatoris humano generii providit, quia, cum tardum animal creatum sit, naves eo viso possunt effugere.