Source de référence : Hortus sanitatis : Livre IV, Les Poissons, CatherineJacquemard, BrigitteGauvin, Marie-AgnèsLucas-Avenel, Presses universitaires de Caen, Caen, 2013consultable en ligne

Capitulum XIXa

Cetus

Cetus (Épernay, BM, Inc. 3017)

1. VB, SN, 17, 42, 1
[α] TC, nat. 6, 6, 1
[β] TC, nat. 6, 6, 9
[γ] TC, nat. 6, 6, 6-7
[δ] TC, nat. 6, 6, 2-3
[ε] TC, nat. 6, 6, 7-8
[ζ] TC, nat. 6, 6, 9-11
[η] TC, nat. 6, 6, 21-25
[θ] TC, nat. 6, 6, 28-47
Ex Libro de naturis reruma’. [α] Cetusb’ est piscium maximusc’, [β] habens os in fronte [γ] magnum et patulum [δ] et oris meatus strictos. [ε] In juventute dentes habet nigros, in senectute albos. [ζ] Hi pisces aliquando fluctus haustos ita eructuant ut alluvie nimbosa plerumque classem navigantium deprimant ; sed et, cum in mari tempestas oritur, se super fluctus attollunt etb commotionibus ac turbinibus naves mergunt. [η] Arenas aliquando dorsis sustollunt, in quibus ingruente tempestate nautae terram se invenisse gaudentes, anchoris jactiscd’, falsa firmitate quiescunt ; acd ignes accensose belua sentiens subito commota se mergit et homines cum navibus in profundum trahit. [θ] Cetus, postquam aetatem annorum trium excedit, cum balaena coit, et in ipso mox coitu virtute virgae genitalis emutilatur, ita quod ultra coire nequit, sed intrans alti maris pelagus in tantum excrescit ut nulla hominum arte capi possit. Infra tres igitur annos aetatis suae capi potest. Capiuntur autem sic : piscatores, locum ubi cetus est notantes, illic congregantur cum navibus multis, factoque circa eum fistularum ac tubarum concentu, alliciunt insequentem, quia gaudet hujusmodi sonis ; cumque juxta naves haerentem sono modulationis attonitum cernunt, instrumentum quoddam ad instar rastri dentibus ferreis acuminatum in ejus dorsum clam projiciunt clamquef diffugiunt. Nec mora, si certum vulneris locum dederit, fundum maris cetus petit seque ad terram dorso fricans vulneribusg ferrum violenter impellith quousque, perfossa pinguedine, vivam carnem interius penetraverit. Sicque ferrum subsecuta salsa maris aqua vulnus intrat ac vulneratum perimit. Mortuum ergo super mare refluitantem piscatores cum funibus adeunt et ad litus cum magno tripudio trahunte’.

Operationes

2. VB, SN, 17, 41, 4
[ι] VB, SN, 17, 41, 4
A. Actorf’. [ι] Cetus, ut fertur, quando ludit in mari, signum est tempestatis. Idem eti balaena dicitur. Hujus generis est aspidochelone, de quo dictum est supra.
3. VB, SN, 17, 43, 1
[ι] compil.
[κ] VB, SN, 17, 43, 1
B. Isidorusjg’. [κ] Cetus autem, ut legitur, non comedit ut alii pisces masticando cibumque dentibus comminuendo, sed tantummodo glutiendo et intra corpus retinendo.
4. VB, SN, 17, 43, 2
[λ] TC, nat. 6, 6, 2-6
C. Itemkh’. [λ] Habetl oris meatus, ut dictum est, strictos ; unde non nisi parvos pisciculos deglutit, quos odorifero anhelitu suo attrahens ad se ac devorans in ventrem suum mittit. Habet enim in gutture quandam pellem membranae similem, quae multis meatibus perforata non sinit quicquam magni ingredi ventrem.
5. VB, SN, 17, 43, 3
[μ] AS, 2, 7, 26c*
D. Jorath. [μ] Cum autem cetus sperma projicit in coitu suo cum femina, quod superfluit ex ipso spermate supernatat aquamm, et colligitur ambra.
6. VB, SN, 17, 43, 4
[ν]  Circa instans,  De ambra*
[ξ] compil.
Platearius. [ν] Ambra dicitur esse sperma cetin, [ξ] uto superius dictum est in tractatu primo de herbis capitulo XXi’.
7. VB, SN, 17, 43, 5
[ο] Avic. canon, 2, 2, 63*
E. Avicenna. [ο] Ambra, ut aestimo, est manatio fontisp in mari. Melior est grisea [fortis]q, deinde varia, post citrina.
8. VB, SN, 17, 43, 5
[π] Avic. canon, 2, 2, 63
[ρ] compil.
F. j’[π] Et adulteratur cum gypso et cera et laudanor. Nigra specie mala est. [ρ] De virtutes ambrae etiam superius satis dictum fuit.