Source de référence : Hortus sanitatis : Livre IV, Les Poissons, CatherineJacquemard, BrigitteGauvin, Marie-AgnèsLucas-Avenel, Presses universitaires de Caen, Caen, 2013consultable en ligne

Capitulum LXXXVIIIa

Stoncus sive stincus

Stoncus sive stincus (Épernay, BM, Inc. 3017)

1. VB, SN, 17, 128, 1
[] compil.
[α] TC, nat. 6, 48
Isidorusba’.[α] Stincus est belua circa Nilum frequentissimac.
2. VB, SN, 17, 128, 2
[β] Avic. canon, 2, 2, 640*
Avicenna. [β] Stincus est guaril de Nilo, qui capitur in Aegypto ; et aestimaverunt quidam quod sit de partu cocodrillid. Melius autem de ipso est illud quod este in parte renumf. Auget quandoque coitum ita ut non sedetur nisi sorbitione juris lactucarum et lentium.

Operationes

3. VB, SN, 17, 128, 3
[γ] Diosc. 622 GV*
A. Dioscorides. [γ] Stincus est animal quod invenitur in India, quadrupes et simile lacertae, sed longius atque ventrosius. Hoc autem fallitur et ad venereosg usus facit, si caro ejus ex vini cyathoh potetur. Nam si plus sumatur, nervos laedit.
4. [δ] AM, DA, 24, 122 (55)
B. Albertus in libro De naturis animalium. [δ] Stincus est animal marinum, mediumi inter plantamj et animal, quod est sicut stellak pentagonum, rufi corii, et in medio habet rimas, quibus trahit nutrimentum. Et ita excitat libidinem quod sanguinem ejicit per coitum, nec tamen concumbens adhuc coitu satiatur ; nec medicinam habet libido nisi per succum lactucae bibitum.