Source de référence : Vincent de Beauvais, Bibliotheca mundi ; Vincentii Burgundi, ex ordine praedicatorum venerabilis episcopi Bellovacensis, speculum quadruplex, naturale, doctrinale, morale, historiale, Douai, Baltazar Bellerus, 1624

Caput CXIV

De dracone marino

1. [α] Isid. orig. 12, 6, 42*
[1] Isidorus. [α] Draco marinus in branchiis aculeos habet ad caudam spectantes. Qui dum praecusserit, quaqua ferit, venenum fundit : unde et vocatus est.
2. [β] TC, 6, 15*
[2] Ex libro de natura rerum. [β] Draco marinus est monstrum crudelitate horridum instar draconis terrestris in longitudine extenditur, alis caret, caudam habet tortuosam, caput secundum magnitudinem corporis parvum, sed hiatum oris horridum, squamas et cutem duram. Pinnas autem habet pro alis, quibus utitur in natando, uno impetu magna maris spacia transcurrit et hoc potius robore virium quam remigiis pinnarum. Pestifer est omnibus et etiam piscibus morsus ejus. Mortem enim infert. Cinis autem ossium ejus dolores dentium sanat.
3. [γ] Plin. nat. 9, 82*
[3] Plinius libro IX. [γ] Draco marinus captus et immissus in arenam cavernam sibi rostro mira celeritate excavat.
4. [δ] Plin. nat. 27, 50*
[4] Idem in libro XXVII. [δ] Absinthium adversatur draconi marino.
5. [ε] Plin. nat. 32, 45-47*
[5] Idem in libro XXXII. [ε] Carnes etiam stellae marinae valent contra marini draconis ictus impositae. Imponuntur quoque contra eum salsamenta ex aceto.
6. [ζ] Plin. nat. 32, 47*
[6] Idem. [ζ] Draco marinus ad spinae suae qua ferit venenum, ipse prodest impositus.
7. [η] Avic. canon, 4, 6, 3, 52*
[θ] Avic. canon, 4, 6, 3, 55*
[7] Avicenna in IV canone. [η] Morsus draconis marini similiumque magni corporis serpentium curatur, inquantum est ulcus tantum, non inquantum est venenum, de quo sit curandum. [θ] Draconis quidem marini morsus, ut dixerunt, liniatur cum sulphure et aceto. Conferunt ei adeps crocodili emplastratus et plumbum fricatum super ipsum.
8. [ι] Avic. canon, 2, 2, 225*
[κ] Avic. canon, 2, 2, 2*
[λ] ?*
[8] Idem in libro II. [ι] Draco marinus, ut ait Galenus, finditur et ponitur super morsum suum et confert. [κ] Succus etiam absinthii confert ejus morsui. [λ] Stagni quoque cerusa confert super puncturam ejus confricata.