Source de référence : Vincent de Beauvais, Bibliotheca mundi ; Vincentii Burgundi, ex ordine praedicatorum venerabilis episcopi Bellovacensis, speculum quadruplex, naturale, doctrinale, morale, historiale, Douai, Baltazar Bellerus, 1624

Caput LXXVIII

De pagro, pavo, pectine et perca

1. [α] Isid. orig. 12, 6, 22*
[1] Isidorus [α] Pagrus piscis est, quem Graeci fagrum, ideo nuncupant, quod duros dentes habeat, ita ut ostreis in mari alatur.
2. [2] Actor. Pagrus et ipse est dentix, de quo dictum est superius.
3. [β] Plin. nat. 9, 57*
[3] Idem libro IX. [β] Omnes quidem pisces praegelidam hyemem sentiunt, sed maxime, qui lapide habere in capite existimantur, ut lupi et pagri. Cumque asperae fuerint hiemes, multi ex eis caeci capiuntur, sicut de lupo jam dictum est superius.
4. [γ] TC, 7, 65, 1-3*
[δ] TC, 7, 63*
[4] Ex libro de natura rerum [γ] Pavus maris dictus est a pavone volucre, quoniam ei similis est in coloribus. Dorso enim et collo pictus est colore diverso. [δ] Pectines maris armantur unguibus, lucent in tenebris ignium more. In magnis frigoribus et magnis aestibus reconduntur, quia temperatum aerem oportet eos habere, ut vivant, cum excessum passionum in elementis ungues eorum non pati valeant.
5. [ε] Arist. HA, 535 a 17-19 MS*
[5] Aristoteles [ε] Animalis marini, quod dicitur pecten, pedibus si quid appropinquaverit oculum subito claudit.
6. [ζ] Plin. nat. 9, 160*
[6] Plinius ubi supra. [ζ] Pectines sponte naturae arenosis proveniunt.
7. [7] Actor. Perca est piscis fluvialis varii coloris, cursu velocissimus, squamis et pinnulis acutis et asperrimis armatus, quibus etiam se defendit contra pisces majores, ne praedantes eam invadant : prae ceteris piscibus fluvialibus et stagnensibus infirmis in cibo praecipue convenit.
8. [η] AN, 33*
[8] Alexander [η] Perca videns sibi lucium imminere, horret pinnis et sic evadit.