Source de référence : , Bibliotheca mundi ; Vincentii Burgundi, ex ordine praedicatorum venerabilis episcopi Bellovacensis, speculum quadruplex, naturale, doctrinale, morale, historiale, Douai, Baltazar Bellerus, 1624
Caput LXIIII
De lucio
1. [1] Actor. Lucius est piscis fluvialis ore lato et dentibus acutissimis, minorum piscium devorator. Cui tamen perca squamis et branchiis asperrimis armata resistit, ut non ei praevaleat nec dentibus ejus praeda fiat. Vescitur autem lucius venenosis, ut buffonibus et hujusmodi et tamen infirmis dicitur esse in cibo sanus. Si quando nassa, in qua inclusus fuerit, ex aqua levatur et lucem diei viderit, raro vel nunquam accidit, ut postea diutius remaneat, sed quaesita sibi via evadit.
2. [α] TC, 7, 48*
[2] Ex libro de natura rerum. [α] Lucius est piscis, ut dicit Liber rerum, qui et lupus aquatilis appellatur : hic si fluviales aquas cibumque pro vita sufficientem habuerit, per successus temporum in longitudinem maximam evalescit. Cibus ejus sunt pisces et quicquid ranarum more repit. Piscem ad magnitudinem prope sui comedit. Nam ubi victum subegerit, caput primum ore devorat, quo digesto paulatim adit sequentia donec totum consumat. Pari quoque generis sui parcere recusat vel ob naturalem crudelitatem vel quia avidus est cibi rapinaeque impatiens. Nam et propria semina persequitur, ubi piscis formam susceperint. Est autem piscis quidam habens acres squamas et pinnulas acutas, quem si lupus aquaticus per caput apprehenderit, cito transglutit, si vero a parte caudae non potest, quoniam in contrarium aspera rigescunt. Lucius in cerebro lapidem crystallo similem gerit, sed hoc cum aevum in longum duxerit. Impregnatur hic piscis, ut dicit Aristoteles, flante vento septentrionali, similiter et pisces, qui in longitudinem evalescunt, femina pregnans aquas ascendit quanto potest remotius a loco suo in quo habitare consuevit ibique ova parit, ut filii sui non sint ei impedimentum praedae. Et hoc propter crudelitatem naturalem vel propter cibi rapinaeque invidiam, alii dixerunt, quod ascenderet propter dulciorem aquam, quoniam aqua tanto semper est dulcior, quanto fonti proximior. Lucius tantae aviditatis est, ut piscem, quem totum quantitas ejus deglutire non sustinet, dimidium incorporet.
[2] Ex libro de natura rerum. [α] Lucius est piscis, ut dicit Liber rerum, qui et lupus aquatilis appellatur : hic si fluviales aquas cibumque pro vita sufficientem habuerit, per successus temporum in longitudinem maximam evalescit. Cibus ejus sunt pisces et quicquid ranarum more repit. Piscem ad magnitudinem prope sui comedit. Nam ubi victum subegerit, caput primum ore devorat, quo digesto paulatim adit sequentia donec totum consumat. Pari quoque generis sui parcere recusat vel ob naturalem crudelitatem vel quia avidus est cibi rapinaeque impatiens. Nam et propria semina persequitur, ubi piscis formam susceperint. Est autem piscis quidam habens acres squamas et pinnulas acutas, quem si lupus aquaticus per caput apprehenderit, cito transglutit, si vero a parte caudae non potest, quoniam in contrarium aspera rigescunt. Lucius in cerebro lapidem crystallo similem gerit, sed hoc cum aevum in longum duxerit. Impregnatur hic piscis, ut dicit Aristoteles, flante vento septentrionali, similiter et pisces, qui in longitudinem evalescunt, femina pregnans aquas ascendit quanto potest remotius a loco suo in quo habitare consuevit ibique ova parit, ut filii sui non sint ei impedimentum praedae. Et hoc propter crudelitatem naturalem vel propter cibi rapinaeque invidiam, alii dixerunt, quod ascenderet propter dulciorem aquam, quoniam aqua tanto semper est dulcior, quanto fonti proximior. Lucius tantae aviditatis est, ut piscem, quem totum quantitas ejus deglutire non sustinet, dimidium incorporet.