Source de référence : Vincent de Beauvais, Bibliotheca mundi ; Vincentii Burgundi, ex ordine praedicatorum venerabilis episcopi Bellovacensis, speculum quadruplex, naturale, doctrinale, morale, historiale, Douai, Baltazar Bellerus, 1624

Caput LXII

De medicinis ex lepore

1. [α] Avic. canon, 2, 2, 399*
[1] Avicenna in secundo canone. [α] Lepus marinus est animal ostreatum, lutosum, declinans ad rubedinem aliquantulum. Sanguis ejus calidus est mundificans pannum. Caput ejus adustum generat pilos in alopicia proprie cum adipe ursi et in tyria valde. Cum autem ex eo fit emplastrum, sicut est abradit crines et pilos. Item abstergit visum emplastri more superpositum et sicut collyrium. Numeratur autem inter medicinas venenosas et interficit cum ulceratione pulmonis.
2. [β] Plin. nat. 32, 8*
[γ] Plin. nat. 32, 70*
[δ] Plin. nat. 32, 88*
[ε] Plin. nat. 32, 110*
[ζ] ?*
[2] Plinius libro XXXII. [β] Leporis marini feminam si mulieres gravidae aspexerint, stomacho nauseante statim abortum faciunt. Remedio est mas, ob id induratus sale, ut in brachialibus habeatur. [γ] Lepus marinus venenatus quidem est. Sed ejus cinis in palpebris pilos inutiles evulsos cohibet. [δ] Idem lepus strumas sanat, ita ut celeriter removeantur. [ε] E lepore quoque marino recenti, jubent quidam podagram fricari. [ζ] Sanguis ejus et fel si necetur in oleo, valet contra carbunculos et carcomata.