Source de référence : Vincent de Beauvais, Bibliotheca mundi ; Vincentii Burgundi, ex ordine praedicatorum venerabilis episcopi Bellovacensis, speculum quadruplex, naturale, doctrinale, morale, historiale, Douai, Baltazar Bellerus, 1624

Caput CXXXVI

De hippotamo

1. [α] TC, 6, 28*
[1] Ex libro de natura rerum. [α] Hippotamus est bellua in terra nascens, sed in aqua et terra aequaliter potens. Elephantibus plerumque major. Rostrum habet resupinum, dentes aduncos, noctibus segetes depascit, ad aquas quasi retro gradus pergit, libentius autem prae ceteris partibus corporis in pedibus vulnera recipit. In Nilo habitat et in partibus Indiae praecipue reperitur, ex ejus cute tornantur hastae.
2. [β] Isid. orig. 12, 6, 21*
[2] Isidorus. [β] Hippotamus vocatus est, eo quod sit equo similis dorso, juba et hinnitu, rostro resupinato a primis dentibus, cauda tortuosa. Die in aquis commoratur, nocte segetes depascit, hunc Nilus gignit.
3. [γ] Sol. coll. 33, 30-31*
[3] Solinus. [γ] Hippotamus ungulas habet bifidas, noctibus ad depascendas segetes pergit aversus astu doloso, ut fallente vestigio revertenti ei nullae insidiae praeparentur. Idem cum nimia satietate distenditur arundines recenter caesas petit, per quas tamdiu obversatur, quoad stipitum pedes acuta vulnerent, ut profluvio sanguinis leviet saginam, plagam deinde ceno oblinit, usque dum vulnus conducatur in cicatricem.