Source de référence : Vincent de Beauvais, Bibliotheca mundi ; Vincentii Burgundi, ex ordine praedicatorum venerabilis episcopi Bellovacensis, speculum quadruplex, naturale, doctrinale, morale, historiale, Douai, Baltazar Bellerus, 1624

Caput XLI

De ceto

1. [α] Ambr. hex. 5, 11, 32*
[2] Ambrosius. [α] Cetus est piscis infinitae magnitudinis, ut si quando supernatent fluctibus, ambulare insulas putes. Unde nec in littoribus, sed Athlantici maris profundo videri feruntur, ut in eorum conspectu nautae in locis illis navigandi presumptione revocentur.
2. [β] Ambr. hex. 5, 10, 28*
[2] Idem. [β] Cete grandia, videlicet equalia montibus corpora, ultra terminos orbis terrarum norunt mare, quod nulle interpolant insulae, ubi navigandi utilitatis gratia mare intercludit audaciam, continere se feruntur et tamquam solum patrium diligunt.
3. [γ] Ambr. hex. 5, 3, 7*
[3] Idem. [γ] Cete quoque sicut delphines ac focae, mustelae ac canicula, vivos edunt fetus de suo corpore. Et si quemquam insidias erga illos moliti praesumpserint, eos tuentur. Aetatis tenere pavorem affectu materno comprimunt. Oraque aperiunt et innoxio illos dente suspendunt. Interno quoque corpore recipere ac genitali alvo feruntur abscondere, donec illos ad securitatem deferant aut sic corporis objectu custodiant.
4. [4] Actor. Cetus, ut fertur, quando ludit in mari, signum est tempestatis. Idem et balena dicitur. Hujus generis est aspidochelone, de quo dictum est supra.
5. [δ] AS, 2, 7, 26c*
[5] Iorath ubi supra. [δ] In ceto magis terrestris, quam aquea dominatur natura. Quando enim senescit, radices, frutices et arbusta super se colligit, que crescunt super ipsum et multiplicantur.