Source de référence : Vincent de Beauvais, Bibliotheca mundi ; Vincentii Burgundi, ex ordine praedicatorum venerabilis episcopi Bellovacensis, speculum quadruplex, naturale, doctrinale, morale, historiale, Douai, Baltazar Bellerus, 1624

Caput LII

De ephemero et scaro

1. [α] AS, 2, 7, 26c*
[1] Iorath ubi supra. [α] Ephemeron piscis est, qui sine coitu nascitur et cum per tres horas diei vixerit, moritur.
2. [β] Isid. orig. 12, 6, 30*
[2] Isidorus. [β] Scarus dictus est, eo quod solus escam ruminare perhibetur, alii enim pisces non ruminant. Tradunt autem hunc ingeniosum esse, inclusum quippe nassis, non fronte erumpere nec infestis viminibus caput inserere, sed aversum caudae ictibus crebris laxare fores et ita retrorsum redire. Quem luctatum ejus si forte alius escarus extrinsecus videat, apprehensa mordicus cauda, nisus erumpentis adjuvare dicitur.
3. [γ] Plin. nat. 9, 62*
[3] Plinius libro IX. [γ] Scaro principatus nunc datur, qui solus piscium ruminare dicitur herbisque vesci non aliis piscibus. Carpathio mari, maxime frequens. Promontorium Troadis lectum nunquam sponte transit. Inde autem advectos a Tiberio Claudio principe ; Optatus Elipartius prefectus classis inter ostiensem et campaniae oram sparsos disseminavit, quinquennio fere cura est adhibita, ut capti redderentur mari. Postea frequentes inveniuntur in littoribus Italiae non ante ibi capti.
4. [δ] Plin. nat. 11, 245*
[4] Idem in libro XI. [δ] Omnibus piscibus sunt dentes serrati praeter scarum, cui scilicet uni aquatilium pleni : hic utitur prioribus pedibus, ut manibus cibum ori admoventibus.